Er was geen tijd om even rustig te rouwen want nog geen veertig minuten na zijn overlijden kregen we van buiten het ziekenhuis al de eerste sms. De wereld was al op de hoogte terwijl we het zelf amper konden bevatten.

Er volgden chaotische weken, een media explosie en een prachtig afscheid en nog steeds kom je niet aan rouwen toe. Regelen, regelen, regelen. Mijn moeder stond weer op en wij deden met haar mee. Dappere harten die het leven vieren.

Want dat is wat ik heb meegenomen van mijn vader, zoals hier op de foto bij de uitreiking van zijn eerste platina plaat.

“De regen valt misschien vaak met bakken op je hoofd maar je hebt iedere dag een kans om de confetti te voelen.”

“Als ik dit lees, lees ik liefde” – Humberto Tan